ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ κ. ΓΟΥΒΑΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Ν. 3867

Τριμελής αντιπροσωπεία του Συλλόγου μας η οποία αποτελείτο από τον Πρόεδρο κ. Θεοχάρη Πετρίδη, την Αντιπρόεδρο κ. Κωνσταντίνα Φωτοπούλου και τον Οργανωτικό Γραμματέα κ. Νίκο Κεχαγιάογλου, είχε συνάντηση μίας ώρας  στο γραφείο  του κ. Γουβάλα, Διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Υπουργού Οικονομικών κ.Βενιζέλου.

Κατά την διάρκεια της συνάντησης έγινε πλήρης ενημέρωση για το ζήτημα των ανακληθεισών εταιρειών Ασπίς Πρόνοια και Commercial Value. Στην συνέχεια  αναλύθηκαν οι διαστάσεις του προβλήματος, οι τραγικές επιπτώσεις του για τους ασφαλισμένους και οι σημαντικές αρνητικές  συνέπειες για την ασφαλιστική αγορά και την οικονομία γενικότερα.

Ο κ. Γουβάλας υποσχέθηκε ότι θα κάνει το καλύτερο δυνατό, θα ενημερώσει τον κ. Βενιζέλο αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης και μας ζήτησε αναλυτικές προτάσεις οι οποίες να δίνουν μια ρεαλιστική λύση στο πρόβλημα.

Θα υπάρξει νέα επικοινωνία εντός 15 ημερών προκειμένου και αφού αποσταλούν οι προτάσεις μας οι οποίες ήδη είναι έτοιμες.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 

Τις συγκεκριμένες προτάσεις τις στείλαμε στον κ.Βενιζέλο κατόπιν αιτήματός του Διευθυντή του πολιτικού γραφείου κ.Γουβάλα 

αλλά θα αποτελούν και την πρότασή μας για τις προτεινόμενες τροπολογίες του 3867.

 

Αναμένουμε την πρόσκληση για την επόμενη Πέμπτη 28/7 όπου θα συζητηθούν στην βουλή.

 

ΘΕΜΑ: Συνολική  τοποθέτηση και προτάσεις για την οριστική αντιμετώπιση του ζητήματος των ανακληθεισών ασφαλιστικών εταιρειών, εν όψει κατάθεσης τροπολογίας στο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών

Αγαπητέ κύριε Υπουργέ

Οι σχεδιαζόμενες τροποποιήσεις στον νόμο 3867/2010 οι οποίες θα κατατεθούν άμεσα  σε τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών, κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση, σίγουρα όμως δεν δίνουν μια οριστική λύση στο σημαντικότατο αυτό πρόβλημα το οποίο συνεχίζει να καταταλαιπωρεί επί 2 χρόνια τους ασφαλισμένους και τις οικογένειές τους. Πιστεύουμε ότι αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δοθεί τώρα μια οριστική λύση στο πρόβλημα, γι’ αυτό το λόγο σας στέλνουμε τις προτάσεις μας οι οποίες πιστεύουμε ότι είναι απολύτως ρεαλιστικές και μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα.

Κατ’ αρχήν τα θετικά σημεία που διακρίνουμε είναι τα εξής:

• Η δυνατότητα του Εγγυητικού Ταμείου να δανείζεται ομόλογα απευθείας από το Ελληνικό Δημόσιο, λύνει το πρόβλημα της μελλοντικής χρηματοδότησης του Ταμείου, αφού ο δανεισμός μέσω του τραπεζικού συστήματος με την εγγυοδοσία του Δημοσίου δεν είναι εφικτή με τα σημερινά δημοσιονομικά δεδομένα.
• Η μη εμπλοκή των τυχόν αναδόχων ασφαλιστικών εταιρειών σε δικαστικές διαμάχες με τους ασφαλισμένους των ανακληθεισών εταιρειών ή άλλων εναγόντων, αποτελεί θεωρητικά μια πολύ καλή και αναγκαία ρύθμιση
• Τέλος θετική χαρακτηρίζεται η ρύθμιση η οποία βάζει ορόσημο το έτος 2024 για την οριστική λήξη του ζητήματος με την καταβολή του 70% των υποχρεώσεων μέσω του Εγγυητικού Ταμείου.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ένα κεντρικό ζητούμενο το οποίο θεωρείται κλειδί στην επιδιωκόμενη λύση: Η εύρεση αναδόχου ή αναδόχων ασφαλιστικών εταιρειών. Δυστυχώς ο χρόνος που έχει διανυθεί είναι καταλυτικός διότι η φύση του αντικειμένου είναι τέτοια ώστε η οποιαδήποτε καθυστέρηση να είναι αποτρεπτική. Η αναδοχή θα ήταν απολύτως εφικτή -όπως πολύ έγκαιρα είχαμε επισημάνει- αν γινόταν τον Δεκέμβριο του 2009, τότε που το χαρτοφυλάκιο ήταν απολύτως ενεργό και η ασφαλιστική συνείδηση των ασφαλισμένων ακέραια. Τώρα είναι αδύνατον –υπό φυσιολογικές συνθήκες – να ενδιαφερθεί οποιαδήποτε εταιρεία αφού η ύλη που θα κληρονομήσει θα είναι προβληματική: άνθρωποι με προβλήματα υγείας, ηλικιωμένοι, συνταξιούχοι γήρατος ή αναπηρίας, αποταμιευτές οι οποίοι το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν τα λεφτά τους και να φύγουν. Οπωσδήποτε ένα τέτοιο κοινό με ‘’καμένη’’ ασφαλιστική συνείδηση μόνο εμπορικά εκμεταλλεύσιμο δεν μπορεί να είναι από οποιονδήποτε ανάδοχο.

Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι το υφιστάμενο σύστημα εκκαθάρισης ασφαλιστικών εταιρειών είναι αποτυχημένο αφού οδηγεί σε υπέρ-χρονίζουσες διαδικασίες με μηδενικό αποτέλεσμα. Η ουσιαστική λειτουργία του εγγυητικού ταμείου είναι επιβεβλημένη και καθοριστική έτσι ώστε να απορροφηθούν όλες οι ενδημικές στρεβλώσεις και να συμβάλλει ορθολογικά στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που φυσιολογικά αναδύονται.

Ένα άλλο θέμα το οποίο πρέπει να γίνει αποδεκτό, είναι το θέμα της αυταπόδεικτης ευθύνης του Ελληνικού Δημοσίου για την πλημμελή εποπτεία των ασφαλιστικών εταιρειών. Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνησή σας δεν έχει συμμετοχή στην γιγάντωση του φαινομένου Ψωμιάδη – Όμιλου Ασπίς, όμως το κράτος έχει συνέχεια και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να εγκαταλειφτούν και να   πληρώσουν για αυτήν την εγκληματική ολιγωρία οι ασφαλισμένοι, οι οποίοι είναι οι μόνοι που δεν φταίνε αφού τηρούσαν ανελλιπώς και προσηκόντως τις συμβατικές τους υποχρεώσεις, ενώ κατέχουν τον ρόλο του αδύνατου σε αυτή την υπόθεση. Το μόνο όπλο που απομένει σε αυτούς είναι η δικαστική οδός κάτι που θα βρει όλους χαμένους: τους ίδιους οι οποίοι θα σύρονται σε δικαστικές αίθουσες επί μακρόν, το Ελληνικό Δημόσιο το οποίο θα αναγκαστεί να πληρώσει πολλαπλάσια εις ακέραιο και με τόκους υπερημερίας και, φυσικά τον ασφαλιστικό θεσμό ο οποίος θα σύρεται κι αυτός στην ανυποληψία των απόνερων της υπόθεσης έχοντας πάντα λερωμένο μητρώο.

Οι προτάσεις μας συνοψίζονται ως εξής:

• Το Δημόσιο αναγνωρίζοντας τις ευθύνες του για την πλημμελή εποπτεία των ασφαλιστικών εταιρειών, πρέπει να καλύψει την όποια διαφορά προκύψει μεταξύ του ποσοστού  κάλυψης του Εγγυητικού Ταμείου (70%) και της περιουσίας των ανακληθεισών ασφαλιστικών εταιρειών με έκδοση ομολόγων λήξης 2024 υπέρ των ασφαλισμένων. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκατασταθεί το περί δικαίου αίσθημα και οι ασφαλισμένοι δεν θα υποστούν ‘’κούρεμα’’ των δικαιωμάτων τους τα οποία έχουν χτιστεί με κόπο και ιδρώτα δεκαετιών χωρίς ποτέ να αρνηθούν να πληρώσουν τα ασφαλιστήριά τους. Το ποσόν που θα χρειαστεί θα είναι ελάχιστο υποπολλαπλάσιο σε σχέση με αυτό που θα κληθεί να πληρώσει το Δημόσιο σε περίπτωση δικονομικών προσφυγών.
• Η τελευταία ελπίδα να βρεθεί ανάδοχος ασφαλιστική εταιρεία ή εταιρείες είναι η ενεργοποίηση της πρόσφατης πρότασής μας προς τον Πρωθυπουργό και σε εσάς προσωπικά.
• Ως εκ τούτου πρέπει να ξεκαθαριστεί αμεσότατα αν υπάρχει ενδεχόμενο ενδιαφέρον από τις ασφαλιστικές εταιρείες για την αναδοχή. Εφόσον δεν υπάρχει τότε πρέπει αυτόματα να ενεργοποιηθεί η διαδικασία αποζημίωσης  των ασφαλισμένων από το Εγγυητικό Ταμείο έτσι ώστε από 1/1/2012 να αρχίσουν οι πληρωμές των δικαιούχων. Θα προηγηθούν όσοι έχουν ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις και, σταδιακά βάσει ενός λογικού και εύλογου χρονοδιαγράμματος, οι υπόλοιποι ασφαλισμένοι με σειρά λήξης των απαιτήσεών τους.
• Το προϊόν της εκκαθάρισης να εκχωρηθεί απευθείας στο Εγγυητικό Ταμείο ή να γίνει η εκκαθάριση απευθείας από το Ταμείο. Δεν υπάρχει κανένα νόημα να περιμένουν οι ασφαλισμένοι την λήξη της εκκαθάρισης αφού έτσι κι αλλιώς ακόμα και μηδενικό να είναι το αποτέλεσμα αυτής, το Εγγυητικό θα πρέπει να καταβάλλει το 70% στους δικαιούχους.
• Πρέπει να βρεθεί υπέρ-επειγόντως λύση για τους ασφαλισμένους στον κλάδο υγείας οι οποίοι παραμένουν όμηροι μην   μπορώντας να ασφαλιστούν πουθενά αλλού, είτε επειδή έχουν προβλήματα υγείας είτε επειδή έχουν προχωρημένη ασφαλιστική ηλικία. Οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν αφόρητα δράματα. Προτείνουμε τον επιμερισμό τους σε όλες τις ασφαλιστικές εταιρείες οι οποίες έτσι κι αλλιώς βγήκαν κερδισμένες, αφού μοιράστηκαν όλους τους υγιείς ασφαλισμένους των ανακληθεισών εταιρειών.
• Στο πρώτο εδάφιο περίπτωσης θ’ παραγράφου 3 άρθρου 2 του Ν.2867/2010, η τελευταία πρόταση προτείνεται να αντικατασταθεί ως εξής: ‘’Το Εγγυητικό Κεφάλαιο ζωής δύναται να ικανοποιεί απαιτήσεις πρόωρης εξόφλησης με μέτρο αποζημίωσης την αξία εξαγοράς του αναφερόμενου ασφαλιστηρίου συμβολαίου’’ 

Πιστεύουμε ότι με γνώμονα την αγάπη και την κατανόηση προς τους αδύναμους πολίτες, σταθερές αξίες της μεγάλης παράταξής σας, σε συνδυασμό με συνεργασία και δημιουργική σκέψη, η λύση μπορεί να βρεθεί και να αρχίσει να εφαρμόζεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Θα είμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε συνεργασία για την λήξη αυτής της επίπονης δοκιμασίας για τους εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους που συνεχίζουν να υποφέρουν επί 2 συνεχή χρόνια.