Οι αληθινές ιστορίες ενός εκατομμυρίου ασφαλισμένων...

Σε συνέχεια των κινητοποιήσεων του Συλλόγου κοινοποιήθηκε το παρακάτω κείμενο σε πολιτικούς (υπηρεσιακούς και μη), ΜΜΕ, καταναλωτικές οργανώσεις, Τράπεζα της Ελλάδος, Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών και σε όλους τους φορείς. Δεν πρέπει να αφήσουμε να ξεχαστεί το πρόβλημά μας:

"Ένα τηλέφωνο χτυπά ασταμάτητα δύο χρόνια και εννιά μήνες. Στην άλλη γραμμή οι φωνές που ακούγονται είναι οργισμένες, απογοητευμένες, εξουθενωμένες από την αγωνία και την αναμονή. Είναι οι φωνές των ασφαλισμένων της Ασπίς Πρόνοια και της Commercial Value που ζητούν από τον Σύλλογο μια απάντηση: «Πότε θα λυθεί το πρόβλημά μας;».

Η εποχή μας είναι ιδανική για να περνούν απαρατήρητα ανθρώπινα δράματα που εξελίσσονται δίπλα μας μέσα στην πληθώρα δυσάρεστων οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών ειδήσεων.

Ο Σύλλογος Ζημιωθέντων, όμως, δεν επιτρέπει να σβηστούν οι ανθρώπινες ιστορίες των ασφαλισμένων που σχεδόν τρία χρόνια αναμένουν καρτερικά την επίλυση του προβλήματος και την δικαίωσή τους.

- Ο αιφνίδιος θάνατός του από ανακοπή καρδιάς στα 43 συγκλόνισε την οικογένειά του. Η γυναίκα και τα δύο μικρά παιδιά του εκλιπαρούν να αποζημιωθούν βάσει της ασφάλειας θανάτου που είχε στην «Ασπίς Πρόνοια». Ποια απάντηση να δώσει ο Σύλλογος σε αυτή τη γυναίκα;

- Ασφαλισμένος, 37 ετών, με συμβόλαιο πλήρους ιατροφαρμακευτικής κάλυψης, δύο μήνες μετά το κλείσιμο της «Ασπίς Πρόνοια» αρρώστησε βαριά. Η οικογένειά του αναγκάστηκε να πουλήσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της για να πληρώσει τα νοσήλια σε νοσοκομείο στην Ελλάδα. Η ασθένεια ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστεί και κρίθηκε απαραίτητη η νοσηλεία του στο εξωτερικό, κάτι που κάλυπτε πλήρως η ιδιωτική ασφάλεια που είχε συνάψει στην «Ασπίς Πρόνοια». Φυσικά, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο. Ο ασφαλισμένος απεβίωσε. Ο αδερφός του κινείται δικαστικά κατά παντός υπευθύνου.

- Μόλις γεννήθηκε ο πατέρας του σύναψε συμβόλαιο παιδικής αποταμίευσης. Του έλεγε μια ζωή: «Διάβαζε για να μπεις στο Πανεπιστήμιο και εγώ μαζεύω λεφτά στην άκρη για να σε βοηθήσω». Εκείνος έκανε ακριβώς ότι του είπε ο πατέρας του. Μπήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έφυγε από την Κομοτηνή για να σπουδάσει. Όμως, ο πατέρας του έμεινε άνεργος και τα χρήματα που αποταμίευε 18 χρόνια, δυστυχώς, είχαν σφραγίδα «Ασπίς Πρόνοια». Με δάκρυα στα μάτια, το νεαρό αγόρι, ζήτησε τα χρήματα της αποταμίευσης από τον Σύλλογο: «Μα εγώ διάβαζα πολύ, μα πέρασα και τώρα πρέπει να τα εγκαταλείψω όλα για να γυρίσω πίσω». Έφυγε με λυγμούς για την Κομοτηνή.

- Ασφαλισμένοι που είχαν συμβόλαια συνδεδεμένα με στεγαστικά δάνεια κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους κι ας έχουν εξοφλήσει στην «Ασπίς Πρόνοια» και στην Commercial Value το κεφάλαιο. Οι τράπεζες δεν μπορούν να εισπράξουν το κεφάλαιο από τις δύο εταιρείες και στρέφονται κατά των ασφαλισμένων με απειλές, ώστε να τους πληρώσουν για δεύτερη φορά το εξοφλημένο κεφάλαιο.

- Ομογενείς του εξωτερικού κατέθεσαν τους κόπους μιας ζωής σε αποταμιευτικά προγράμματα των δύο εταιρειών. Έφυγαν μετανάστες για ένα καλύτερο μέλλον και κατέληξαν εξαθλιωμένοι ψυχικά και οικονομικά.

Ας έρθει να σηκώσει το τηλέφωνο κάποιος από εκείνους που έφεραν 1 εκατομμύριο ζημιωθέντες σε οικτρή κατάσταση. Ας απαντήσει ένας από αυτούς στην χήρα, στον αδερφό, στον φοιτητή, στον άνθρωπο που χάνει το σπίτι του, στο Έλληνα του εξωτερικού. Εμείς θα συνεχίσουμε να τους απαντούμε μέχρι να δικαιωθούμε".

ΔΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΖΗΜΙΩΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟ ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ