Επιστολή Ασφαλισμένης προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

Εξοχότατε

Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

Επ' ευκαιρία της Εθνικής μας Επετείου χρόνια πολλά και ευλογημένα απ'την Παναγιά και το Χριστό σε εσάς προσωπικά, στην οικογένειά σας και σε όλους τους Έλληνες. Το αξίζουμε, είναι βέβαιο, ως Έθνος, ως Κράτος και ως Πολίτες. Το αξίζουμε και θα επιβιώσουμε ως Χώρα και ως Κράτος μέσα σ'ένα διεθνές περιβάλλον εξαιρετικά αρνητικό και σχεδόν εχθρικό για μας τους Έλληνες. Όμως εκεί που χωλάινουμε ιδιαίτερα και εκεί που παρουσιάζουμε σοβαρό έλλειμμα είναι στον κοινωνικό ιστό. Έχει προ πολλού διαταραχθεί και διαρραγεί η κοινωνική συνοχή ως απότοκος της συντελεσθείσας ρήξης Κράτους και Πολιτών.

Ο πολίτης νιώθει ότι δεν αποτελεί πια προτεραιότητα για την κρατική εξουσία και για τις Κυβερνήσεις που ο ίδιος εκλέγει δημοκρατικά. Δεν νιώθει πια ότι υπάρχει αμφίδρομη σχέση μεταξύ αυτού και της Πολιτείας.Αντίθετα, νιώθει πως βομβαρδίζεται καθημερινά με νοοτροπίες και πολιτικές που περιορίζουν ολοένα τα δικαιώματά του, ενώ αυξάνουν δυσανάλογα τις υποχρεώσεις του. Νιώθει την απώλεια κεκτημένων του στην πράξη πλέον και η ανασφάλειά του γενικεύεται σε όλα τα επίπεδα : υγεία, εργασία, συνταξιοδότηση , ασφάλεια...

Κύριε Πρόεδρε, κρούω ανοιχτές θύρες, είμαι βέβαιη γι'αυτό, αλλά επιτρέψτε μου την ανάγκη αυτή, γιατί αυτή μου επέβαλε να σας γνωστοποιήσω το πρόβλημά μου. Επειδή είστε ένας πολιτικός με μακρά θητεία και πολύτιμη εμπειρία στην πολι-τική ζωή του τόπου και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος που δεν χρεώθηκε ποτέ δυσκαμ-ψία ή ακαμψία σε κοινωνικά θέματα, όπως οι περισσότεροι πολιτικοί, ασφαλώς και θα γνωρίζετε το κοινωνικό πρόβλημα που προέκυψε με το κλείσιμο της ασφαλιστικής εταιρείας “ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ” στις 21 Σεπτεμβρίου 2009.

Είμαι μια από τους χιλιάδες ασφαλισμένους της εταιρείας που εδώ και έξι μήνες ζω έναν πρωτόγνωρο εφιάλτη. Πόση σημασία έχει πια, αν ο τότε Πρωθυπουργός κύριος Κ.Καραμανλής διαβεβαίωνε κατηγορηματικά τους ασφαλισμένους ότι δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο και πως όλα τα συμβόλαια τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους 100% ; Πόση σημασία έχει πια, αν το ίδιο διαβεβαίωνε και η ΕΠΕΙΑ και ο τότε Υπουργός των Οικονομικών κ.Παπαθανασίου; Σήμερα, έξι μήνες μετά, βρίσκονται όλα στον αέρα και το πιο ανησυχητικό είναι ότι μεθοδεύεται από τη νέα Κυβέρνηση να λυθεί το θέμα με πλαφόν των 25.000 ευρώ.

Ποια σχέση, λοιπόν, έχει σήμερα το Κράτος και ο Πολίτης; Πόση εμπιστοσύνη και αξιοπιστία εμπνέει το Κράτος στον Πολίτη; Αγωνίζεται να ξανακερδίσει την χαμένη πολιτική αξιοπιστία του στο εξωτερικό, για να εξευμενίσει τις αγορές, και την έχει χάσει ανεπανόρθωτα στο εσωτερικό χωρίς να ενδιαφέρεται για το τι νιώθει, τι σκέφτεται και πώς μπορεί να αντιδράσει ο πολίτης, ο Έλληνας πολίτης.

Κύριε Πρόεδρε, εργαστήκαμε 30 και 35 χρόνια στο Δημόσιο ο εκλιπών από δεκαετίας σύζυγός μου και εγώ. Τα δύο εφάπαξ , λοιπόν, και λίγες ακόμη οικονομίες μας τα επένδυσα, εν χηρεία τελούσα, σε μια ασφαλιστική εταιρεία με ιστορία 70 χρόνων, με ανοδική πορεία και το κυριότερο μια εταιρεία που εξασφάλιζε κάθε χρόνο από το ίδιο το Κράτος Πιστοποιητικό Φερεγγυότητας, ακόμη και το Μάρτιο του 2009. Πώς, λοιπόν, το Κράτος αιφνιδίως κλείνει την εταιρεία διασφαλίζοντας τα Συμβόλαια Ζωής σύμφωνα με την τότε ισχύουσα νομοθεσία και σήμερα πάλι το ίδιο το Κράτος αρνείται μέχρι στιγμής το 100% των συμβολαίων ή καλύτερα μεθοδεύει λύση με πλαφόν; Δεν υπάρχει συνέχεια, συνέπεια και ηθική σε ένα Κράτος με Δημοκρατικό πολίτευμα; Ψηφίζει μια Βουλή έναν νόμο, επί του προκειμένου την κρατική εγγύηση των συμβολαίων, και την αναιρεί η επόμενη; Ποια ηθική εμπεριέχει μια λύση με πλαφόν των 25.000 ευρώ; Επένδυσα 150.000 ευρώ, συνεπώς ποια απο-κατάσταση και ποια προστασία μου προσφέρει η Πολιτεία,αν εισπράξω 25.000 ευρώ;

Πού θα αναζητηθούν, κύριε Πρόεδρε, οι ένοχοι για την κατάσταση που προέκυψε; Τι παιχνίδια παίχτηκαν και από ποιους παίχτες; Ποιοι ωφελήθηκαν και ποιοι θα ωφεληθούν απ'τα υπόλοιπα των χρημάτων μου; Γιατί πάντα πρέπει να επαναλαμβάνεται μια θλιβερή ιστορία θύτη και θύματος; Γιατί ποτέ δεν προλαβαίνει αυτό το Κράτος ατασθαλίες, απάτες και κατά το κοινώς λεγόμενο “λαμογιές”; Αλχημείες, συναλλαγές και ανήθικους συμβιβασμούς; Γιατί, έστω, δεν θεραπεύει και δεν αποκα-θιστά τα θύματα των δικών του ελλείψεων ή παραλείψεων, της δικής του ανοχής ή ενοχής; Γιατί δεν διώκει, δεν τιμωρεί αλλά ενίοτε και επιβραβεύει με την προαναφερθείσα στάση του ένοχους και παράνομους; Γιατί επιτρέπει να μετραπούμε αθώοι και ανυποψίαστοι πολίτες σε παράπλευρες απώλειες της μάχης του κατά επιχειρηματιών;

Πώς να ξαναεμπιστευθώ, κύριε Πρόδρε, το πολιτικό σύστημα; Πώς να αισιοδοξώ και να ελπίζω σε    πολιτικούς και πολιτικές για το μέλλον των παιδιών μου και των νέων εν γένει; Αυτά και άλλα παρεμφερή ερωτήματα με βασανίζουν κυριολεκτικά, όσο χρονίζει η εκκρεμότητα αυτή και, καθώς ανήκω στην κατηγορία ατόμων υψηλού κινδύνου, διατρέχω σοβαρό κίνδυνο να επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας μου με απρόβλεπτα δυσάρεστες εξελίξεις για την ορφανική οικογένειά μου.

Γι'αυτό, κύριε Πρόεδρε, ζητώ κατ'ανάγκην την παρέμβασή σας, ώστε να λυθεί το πρόβλημα με τον δικαιότερο τρόπο και το συντομότερο δυνατόν. Η παρέμβασή σας μπορεί να είναι διακριτική μεν καταλυτική δε, όσον αφορά στο συμφέρον των ζημιωθέντων από την “ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ” πολιτών.Μια λύση προς την κατεύθυνση του να μεταφερθούν τα Συμβόλαια Ζωής με όλους τους όρους τους σε άλλες ασφαλιστικές εταιρείες, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, και χωρίς να επιβαρύνει οικονομικά το Κράτος, θα ήταν μια δίκαιη λύση.

Κλείνοντας την επιστολή μου, κύριε Πρόεδρε, και παραφράζοντας το “ 'Εστιν Δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ' ορά ” θα έλεγα ότι ως ο Ανώτατος Άρχων της Χώρας, ως καταξιωμένος πολιτικός και ως “κατά το μάλλον ή ήττον” ακέραιος άνθρωπος μπορείτε να είστε ο οφθαλμός που θα συμβάλλει στην άρση των αδικιών που βλέπει να συντελούνται.

Μετά τιμής

ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ